Assassin's creed 2-opis + rodzina Auditore + Przyjaciele + wrogowie
Assassin's creed 2:
Wątek
Ezio Auditore da Firenze, młody szlachcic z bogatej florenckiej rodziny. Podobnie jak Altaïr Ibn-La'Ahad - bohater z pierwszej części gry, jest on praprzodkiem Desmonda Milesa, współczesnego asasyna przetrzymywanego przez korporację Abstergo Industries. Na pierwszych oficjalnych szkicach przedstawiany był z dwoma ukrytymi ostrzami.
Ezio żyje w dostatku. Ma dwóch braci - starszego Federica i młodszego Petruccia, siostrę Claudię, matkę Marię oraz ojca Giovaniego.
Sytuacja zmienia się diametralnie, kiedy jego ojciec zostaje
niesłusznie oskarżony i wrzucony do więzienia, a później zamordowany
razem z Fredericiem i Petrucciem w centrum Florencji
poprzez powieszenie. Ezio zostaje tylko z matką i siostrą. Polują na
niego wrogowie Giovanniego, których ten uważał za przyjaciół. Po
odkryciu, że jego ojciec był Asasynem rozpoczyna planować zemstę na
oprawcach jego tragedii. Z czasem odkrywa, że to nie jest błaha sprawa -
zaangażowany w niego jest Zakon Templariuszy, do którego należą m.in jego wróg Vieri de Pazzi i jego ojciec oraz tajemniczy Hiszpan a sprawa dotyczy m.in zamachu na Lorenzo de' Medici i Jabłka Edenu.
Akcja rozgrywa się w latach 1476-1499, 295 lat po wydarzeniach przedstawionych w pierwszej części. W Assassin’s Creed II ponownie pojawiają się postaci historyczne, tym razem są to rodzina Pazzich, Leonardo da Vinci, Niccolò Machiavelli, Caterina Sforza, Lorenzo de' Medici, Girolamo Savonarola i Rodrigo Borgia. {C
Lokacje, które odwiedza bohater, to Florencja, toskańska wieś, willa rodu Auditore w Monteriggioni, Wenecja, zamek Forli oraz Rzym (głównie Watykan). Wśród odwzorowanych lokacji znajdują się m.in. bazylika św. Marka w Wenecji, nieskończona jeszcze katedra Santa Maria del Fiore, kanał Grande, most Rialto oraz wenecki Pałac Dożów.
Produkcja
22 Stycznia 2009 roku Ubisoft potwierdził, że trwają prace nad Assassin's Creed II, nie ujawnił jednak żadnych szczegółów dotyczących gry.
6 Kwietnia zaprezentowano enigmatyczny film promocyjny, na którym pokazano czaszkę, szkice ukrytych ostrzy
oraz projekt ornitoptera Leonarda da Vinci. Po obejrzeniu zapowiedzi na
oficjalnej stronie można było wydrukować udostępniony symbol i wziąć
udział w minigrze – wykorzystując wydruk symbolu i kamerę internetową,
można było uzyskać dostęp do kolejnych symboli za pomocą systemu AR.
Wszystkie pięć zostało następnie ujawnionych przez Ubisoft w magazynie
Game Informer.
16 Kwietnia 2009 roku Ubisoft oficjalnie zapowiedział grę, wydano
nowy teaser, zaś na łamach Game Informer pojawiły się szczegółowe
informacje na temat gry, w tym grafiki przedstawiające Ezia. Pierwsza
prezentacja gry odbyła się na targach gier komputerowych E3 w Los
Angeles.
W czerwcu 2009 Ubisoft Polska we współpracy z serwisem Gry-Online
zorganizował ankietę, w której zapytano internautów, którego z aktorów
najchętniej usłyszeliby jako Ezia w polskiej wersji językowej. W
plebiscycie zwyciężył Bogusław Linda, zdobywając prawie jedną trzecią
głosów. Kolejne miejsca zajęli kolejno - Robert Więckiewicz, Marcin
Dorociński, Paweł Deląg, Artur Żmijewski i Tomasz Kot. Prawie
trzydzieści procent głosujących opowiedziało się za wersją z napisami, w
jakiej to ostatecznie gra została wydana na polskim rynku.
Rozgrywka
W grze pojawia się młody Leonardo da Vinci, dzięki któremu Ezio
zyskuje nową broń i gadżety, które będzie mógł wykorzystać. W pewnym
momencie gracz ma również możliwość skorzystania z zaprojektowanej przez
niego lotni. Dostępnych jest także kilka nowych rodzajów broni: topór,
młot, buława, włócznie, dwa rodzaje mieczy, halabarda oraz dwa mniejsze
ostrza. Ezio potrafi również rozbrajać przeciwników jak i używać ich
broni.
Giovanni Auditore (ur. w 1436r.
| zm. w 1476r.) - był on włoskim szlachcicem żyjącym w czasach
renesansu. Oficjalnie pracował jako bankier dla rodziny Medici, lecz w
rzeczywistości był Asasynem, potomkiem Altaïra. Miał również trzech synów Federica, Ezia i Petruccia a także córkę Claudię. Miał także brata Mario, natomiast jego żoną była Maria.
Jest głównym bohaterem Assassin's Creed: Lineage. Został stracony wraz z
dwoma swymi synami: Federico i Petruccio na oczach Ezia który wtem
przysiągł zemstę za wyrządzoną krzywdę na jego rodzinie.
Biografia
Giovanni Auditore był jedną z najważniejszych figur
piętnastowiecznego florenckiego środowiska bankowego. Jako przełożony
domów bankowych di Medici był odpowiedzialny za sprawne zarządzanie
całością imperium finansowego rodu, w czasie gdy Lorenzo
zajęty był władaniem. Poszerzając swe wpływy na placówki zagraniczne,
był pierwszym, który zauważył problemy w Lyonie i zaalarmował Francesco
Sassettiego - jego interwencja zapobiegła katastrofie.
Tak wielki talent został właściwie nagrodzony. Giovanni nawiązał
bliską przyjaźń z Lorenzo de' Medici (Wawrzyńcem Wspaniałym), stając się
jednym z jego najbliższych doradców. Papieskie poparcie dla banku
Medici w 1471r. także było dziełem Giovanniego. Wdzięczny i uspokojony
Lorenzo wynagrodził Giovanniego, płacąc za jego pałac.
Ciekawostki
Giovanni posiada wszystkie palce nietknięte, o jego
przynależności do Asasynów świadczy tylko wypalony na palcu znak w
kształcie pierścienia;
umiera, nie przekazując swoim młodszym synom wiedzy o Asasynach, co jest powodem rozczarowania jego brata, Mario.
Maria Auditore
„Idź, mój synu, zniszcz ich... ale pamiętaj, dla kogo walczą Asasyni.”
Maria Auditore da Firenze (ur. w 1432 r. | zm. w 1504 r.),de’ Mozzi - była żoną Giovanniego Auditore, florenckiego bankiera a także Asasyna. Miała trzech synów: Federica, Ezia i Petruccia oraz córkę Claudię. Jest również przodkiem Obiektu 16 i Desmonda Milesa.
Pochodziła z florenckiej, szlacheckiej rodziny. Lubiła „zadawać się” ze
zwykłymi mieszkańcami, w ten sposób poznała Giovanniego.
Biografia
Urodziła się w potężnym rodzie bankierów -
Mozzi. Maria stanowi jedno z najsłyniejszych źródeł historycznych z
tego okresu dzięki jej wielotomowemu pamiętnikowi, który został
przełożony przez wielu znanych naukowców i jest wystawiany w Galerii
Uffizi we Florencji.
Dzięki funduszom rodziców, Maria otworzyła
piekarnię na dziedzińcu rodzinnego palazzo, który przekształciła w
miejsce spotkań artystycznych. To tam poznała "mężczyznę tak
przekonującego, że nie mogłam ruszyć się z miejsca, ani odwrócić od
niego wzroku." Tym mężczyzną był Giovanni Auditore.
Maria i Giovanni pobrali się w roku 1450.
Maria kontynuowała pisanie pamiętnika jeszcze przez kilkadziesiąt lat.
Opisuje, jak została patronką wielu artystów, pisze też o trudach
rodzicielstwa i tu urywają się jej zapiski, ku rozczarowaniu wszystkich
historyków.
Ciekawostki
"Zmęczyły mnie okalające mnie mury, nudzi mnie bezpieczeństwo.
Czas podjąć decyzję: wyruszę i przekonam się, jakie może być moje
życie." Maria napisała te słowa, mając 16 lat, tydzień przed poznaniem
Giovanniego Auditore;
po przyniesieniu jej 50 piór, Ezio dowiaduje się od wuja Mario, że jego matka „odeszła” i musi to zaakceptować;
po przyniesieniu jej 100 piór, Ezio przytula matkę, która w
końcu się odzywa i dziękuje Ezio, że o niej nie zapomniał. W końcu
odchodzi od klęczenia przy łóżku i odmawiania modlitw, i przenosi się na
ławkę - zaczynając się uśmiechać.
Claudia Auuditore:
Była zbyt rozpieszczana przez Giovanniego. Jest sprytna i miła, ale
niedojrzała. Claudia jest blisko związana ze swoim starszym bratem Ezio.
W roku 1476 zaręczyła się z Duccio de Luca jednak z powodu zdrady kochanka nie doszło do małżeństwa.
Po tragedii, która spokała rodzinę Auditore, Ezio musi chronić ją i jej matkę,
więc eskortuje je obie do Willi Auditore w Monteriggioni . Mario
każe jej tam pracować nad księgą finansów Willi, co Claudia uważa za
skandaliczne, ponieważ nigdy do tąd nie musiała nic robić. Przez całą
grę spędza czas w biurze przy księdze rachunkowej. W 7 sekwencji Assassin's Creed: Brotherhood Claudia dołączyła do zakonu Asasynów. Wcześniej jednak została przywódczynią rzymskich kurtyzan.
Członek zakonu Asasynów
W roku 1503 w siedzibie na wyspie Tybru zostaje członkiem zakonu Asasynów . Przeszła tam rytułał polegający na odbiciu znaku zakonu na palcu lewej ręki. Następnie u boku Ezio, La Volpe i Bartolomeo d'Alviano staczają walkę ze
zwolennikami Cesare Borgii
i aresztują go. W 1504 roku została zaatakowna przez zwolenników
Borgii. Po tym wydarzeniu zrezygnowała z posady kurtyzany. Po śmierci
Cesare, Ezio poprosł ją aby wróciła do Rzymu. W Revelatoins Ezio wysyła
jej listy o swoich postępach.
Ciekawostki
Claudia jest jedną z osób, które nie starzeją się w trakcie gry. Przez 20 lat ciągle tkwi przy tym samym biurku w Willi Auditore. Odzywa się do Ezio tylko po to, by go spytać, czy przyszedł zerknąć na księgę;
w raporcie z jej szkoły napisano, że kiedyś zaatakowała pewnego
młodzieńca, z którym się spotykała, ponieważ spojrzał na inną
dziewczynę... i pozbawiła go przytomności;
wstąpiła do zakonu sióstr, uzyskała nawet status novizia co znaczynowicjuszka. Jednak po jakimś czasie zrezygnowała z bycia w zakonie;
zaszła również w ciążę;
jej rodzice musieli zwiększyć dziewczynie posag, bo... nikt jej nie chciał z powodu temperamentu.
Frederico Auditore:
Jeden wpis zawiera więcej danych. 17 września 1475 r. zniknęła sakiewka złotych florenów: "Gdy bank ogarnęła panika, starszy Auditore
poszedł do Francesco Sassettiego i z uśmiechem wyjawił mu, gdzie jest
sakiewka. Okazało się, że ukryto ją na dachu. Oczywiście Federico został
zwolniony z banku tuż po 20 urodzinach".
Po raz pierwszy w grze pojawia się u boku swojego brata, walcząc na pięści z gangiem Vieri de' Pazzi.
Uczy również Ezio parkoru, a także okradania pokonanych. Później razem z
bratem udaje się do lekarza, aby wyleczyć rany po walce. Następnie
razem z nim urządza wyścig na szczyt pobliskiego kościoła, po czym wraca
do Palazzo Auditore.
Frederico: Musisz mu pomóc, jego ładna buzia to jedyne co ma. Ezio: Fottiti! (Odwal się!)
- Frederico droczy się z Eziem w rozmowie z doktorem.
Frederico był osobą ostrą, odważną ale za razem zabawną i
dowcipną. Bardzo lubił przekomarzać się z Eziem ale mimo to mieli ze
sobą dobre stosunki. Miał dobrą kondycję oraz posiadał umiejętności
walki. Był on podobnie jak swój młodszy brat kobieciarzem. Mimo tych
cech był dość posłuszny rodzicom.
Ciekawostki
Podczas stracenia Frederico znajduje się po lewej stronie
szubienicy. Natomiast w Bazie danych Uberta Alberti jest w środku, a do
tego w innym ubraniu.
Ezio Auditore da Firenze (1459-1524) - jest to główny bohater gier Assassin’s Creed II, Assassin's Creed: Discovery, Assassin's Creed: Brotherhood oraz Assassin's Creed: Revelations. Jest przodkiem Desmonda Milesa i Connora. Jest też w pewnym sensie spokrewniony z Altaïrem przez Desmonda. Jest mężem Sofii Sartor.
Ezio jest młodym, włoskim szlachcicem, drugim synem Giovanniego Auditore,
któremu przyszło żyć w czasach renesansu. Dla przyjaciół jest przede
wszystkim dobrze wychowanym młodzieńcem, którego talenty interpersonalne
pozwalają na skuteczne poruszanie się w wieloklasowym społeczeństwie
włoskich miast. Poniekąd można również określić go, jako uwodziciela
kobiet, w końcu to rodowity Włoch... Jednak Ezio ma również swoją
mroczną stronę. W jego żyłach płynie krew asasynów, a on sam posiada niesamowity talent, dzięki któremu osiągnął mistrzostwo w sztuce zabijania.
Po 17 latach od narodzin spotykamy Ezio, w momencie, w którym wraz zMłody Ezio Auditore
przyjaciółmi przygotowuje się do walki na pięści przeciwko Vieri de
Pazzi i jego ludziom, którzy obrażają rodzinę Auditore. Po wygranej
walce udaje się do Cristiny Vespucci, u której spędza noc. Kiedy wraca do domu, spotyka swojego ojca i Uberto Alberti, rozmawiających o czymś pilnym. Niedługo później strażnicy wchodzą na teren posesji Auditore i aresztują braci i ojca Ezio. Ezio dostarcza dowody niewinności Uberto,
który obiecuje zrobić, co w jego mocy w ich obronie. Okazuje się
jednak, że Uberto jest zdrajcą i niszczy dowody, po czym skazuje rodzinę
Auditore na śmierć. Ezio przysięga mu zemstę. Wraz z matką i siostrą
ukrywają się u Paoli, przełożonej kurtyzan. Od niej Ezio uczy się sztuki
wtapiania się w tłum. Matka Ezio po śmierci Petruccio nie odezwała się ani słowem. Ezio zabija Uberto, od tej pory jest poszukiwany, a jednocześnie musi chronić swoją matkę i siostrę . Opuszcza zatem Florencję i udaje się do Toskanii, do rodzinnej willi Auditore.
Po drodze spotyka swojego wujka Mario, którego najemnicy ratują jego
rodzinę przed atakiem Vieri i jego ludzi. Ezio uczy się od swojego wu
Ezio Auditore da Firenze w AC: Brotherhood
jka sztuki walki i zgadza się kontynuować misję swojego ojca jako Asasyn .
Przez następne 23 lata Ezio zabija kolejnych Templariuszy odpowiedzialnych za śmierć jego ojca i braci. Rodrigo Borgia,
lider Templariuszy jest świadom jego działań i próbuje chronić
pozostałych Templariuszy, jednak każdy z nich kolejno ginie z rąk Ezio.
Dwa z celów Ezio, Silvio Barbargio i Dante Moro ujawniają fakt, że
Templariusze mają zamiar odpłynąć. Silvio umiera, nie mówiąc dokąd,
jednak Dante wyznaje, że ich celem jest Cypr . Nie zdążył powiedzieć, dlaczego tam płyną. Później Leonardo da Vinci
informuje Ezio, że według kodeksu Altarïa tylko Prorok może otworzyć
Skarbiec. Ezio dowiaduje się w końcu, że Rodrigo Borgia przybył do Wenecji
i oczekuje na przesyłkę z Cypru. Ezio próbował dowiedzieć się, co knuje
Rodrigo, zabił posłańca i przebrał się za niego. Sprawdził zawartość
paczki i powiedział Rodrigo, że Prorok nie istnieje, Borgia jednak
zareagował śmiechem i oświadczył, że to on jest Prorokiem. Ezio walczy z
nim i z jego strażnikami o paczkę. Przybywają wszyscy sojusznicy Ezio,
by mu pomóc, okazuje się, że oni również są Asasynami. Po pokonaniu
Borgii Asasyni mówią Ezio, że Rodrigo nie jest Prorokiem, ale że on,
Ezio, być może jest. Tej nocy Ezio oficjalnie staje się członkiem Zakonu
Asasynów.
Na końcu gry Ezio wyrusza w podróż do Rzymu, by zabić Rodrigo
Borgię, który został wybrany na papieża i stał się najbardziej wpływowym
człowiekiem we Włoszech, jeśli nie w całej Europie. Ezio przedostaje
się przez mury i wieże Rzymu do Kaplicy Sykstyńskiej, gdzie wydaje się,
że po cichu zabija Rodrigo Borgię. Ku jego zaskoczeniu, Borgia pojawia
się z Laską i usiłuje zabić Ezio i wszystkich obecnych w Kaplicy.
Ponieważ Ezio miał Jabłko, mógł oprzeć się mocy Laski. Zaskoczony Borgia
wyzywa Ezio na pojedynek. Ezio przywołuje swoje klony i rozpoczyna
walkę z Borgią. Borgia używa Laski, by stać się niewidzialnym, zabiera
Ezio Jabłko, unosi go Laską w powietrze i dźga go, Lecz Ezio przeżywa,
używa Orlego Wzroku, by znaleźć Borgię i zmierzyć się z nim po raz
ostatni. Walczą na pięści, Ezio wygrywa, a następnie wykorzystuje Laskę i
Jabłko do otwarcia Skarbca. Wewnątrz Skarbca wita go bogini, która
przedstawia się jako Minerwa.
Opowiada Ezio prawdziwą historię ludzkości i swojej rasy, i ostrzega ludzkość przed „drugą rundą”. Wydaje się jednak
rozmawiać z innym człowiekiem, choć tylko Ezio jest obecny w
pomieszczeniu. Kiedy Ezio pyta ją o to, otrzymuje odpowiedź, że ona nie
chce z nim rozmawiać, tylko przez niego, gdyż jest on Prorokiem. Na
zakończenie mówi „Reszta należy do ciebie… Desmond ”. Ezio próbuje się dowiedzieć, kim jest Desmond, ale Minerwa znika. W tym momencie kończy się historia Ezio w Assassin's Creed II.
Assassin's Creed: Brotherhood
Początek nowej wojny
Styczeń roku 1500 — Cesare Borgia , syn papieża, zaatakował i zniszczył Monteriggioni oraz zabił Mario . Ranny Ezio daremnie próbował uratować swojego wuja oraz oswobodzić Caterinę Sforzę
. Rajskie Jabłko znów wpadło w ręce Borgiów. Asasyn wyruszył za Cesare,
jego nowym celem, do Rzymu. Tam nawiązał kontakt z przyjaciółmi i
rozpoczął odbudowę bractwa Asasynów, co miało mu pomóc w walce z nowym
wrogiem.
Gdy Ezio otrzymał informacje o miejscu przetrzymywania Sforzy,
ruszył jej na pomoc. Po jej uwolnieniu, wyjaśnili sobie swoje uczucia i
zakończyli swój romans. W ciągu całego roku Ezio werbował i szkolił
ludzi chętnych do walki z Borgią. Pozbywał się również ważnych
pomocników Cesare, m.in. Juana Starszego i oraz Barona de Valios. Krótko
po śmierci Barona, Ezio ocalił Pietro Rossi — kochanka Lukrecji,
siostry Cesare. W ramach podziękowania otrzymał od Rossiego klucze do
Castel Sant'Angelo, siedziby Borgiów. W międzyczasie skrytobójca odkrył
tożsamość zdrajcy donoszącego Templariuszom o poczynaniach Asasynów,
przez co Niccolo Machiavelli został oczyszczony z podejrzeń La Volpe.
Dzięki temu Bractwo nie ucierpiało, a wręcz przeciwnie. Claudia
Auditore, która dowiodła swej waleczności i odwagi, została przyjęta w
szeregi Zakonu. Sam Ezio awansował do najwyższej rangi Mentora.
Mistrz Asasynów drugi raz zakradł się do Castel Sant'Angelo i po
rozmowie z Lukrecją, ruszył w pościg za jej bratem. Samemu przechwytując
artefakt, zapobiegł dostaniu się Jabłka w ręce wroga. Następnie Ezio
skorzystał z jego mocy, by osłabić wpływy Cesare i umożliwić jego
aresztowanie. Niebawem Borgia wydostał się z więzienia i zamierzał zbiec
z miasta drogą wodną, przez Tyber. Posługując się Jabłkiem, Auditore
zlokalizował Cesare oraz ponownie pokrzyżował mu plany — Borgia pod
eskortą wrócił do Rzymu. Później w roku 1504 Asasyn bezskutecznie
usiłował zdobyć informacje od Juliusza II na temat miejsca pobytu swego
wroga. Papież nie udostępnił mu ich, mimo iż skrytobójca został
mianowany jego doradcą.
Mimo uwięzienia Cesare, Włochami wciąż panowali jego zwolennicy.
Ezio przekonał się o tym, gdy porwano jego siostrę. Na szczęście Claudię
zdołano uratować. Poza tym incydentem, Auditore schwytał również
ważnego sprzymierzeńca Cesare, jego osobistego zabójcę, Micheletto, lecz
ten uciekł kilka dni później. Dzięki Jabłku Ezio ustalił cel podróży
uciekiniera — Hiszpanię — po czym ukrył artefakt w bezpiecznym miejscu.
Niedługo potem Asasyn odkrył, że Leonardo został porwany przez
Hermetystów. Jedyną poszlaką okazały się w tej sprawie wskazówki
dotyczące Świątyni Pitagorejskiej, jakie Da Vinci pozostawił na swoich
obrazach.
Poszukiwania przyjaciela
By uratować przyjaciela, Ezio rozpoczął poszukiwania cennych dzieł
sztuki. Wydobył od Lukrecji Borgii informacje na temat położenia
wszystkich pięciu obrazów i odebrał jej jeden z nich. Dwa arcydzieła
odzyskał z rąk kupców. Z pomocą Claudii i jej kurtyzan wykradł z wystawy
w Castel Sant'Angelo ostatnie malowidła. Po zebraniu wszystkich
wskazówek, wyruszył na ratunek Leonardo. Udało mu się ocalić artystę,
odnajdując go w katakumbach Świątyni Pitagorejskiej. Wspólnie odczytali
tajemnicze liczby zapisane na ścianie jednej z komnat, których znaczenie
pragnęli zgłębić Hermetyści.
Zlikwidowanie wrogów
W roku 1506 Ezio, Machiavelli i Leonardo udali się do Hiszpanii,
gdzie kontynuowali poszukiwania Cesare i Micheletto. Ślady doprowadziły
ich do Walencji, gdzie przeprowadzili nieudany atak, w wyniku czego
Micheletto uciekł. Informacje zdobyte od jednego z napastników powiodły
Asasynów do Castillo, lecz i tam Borgia zdołał im się wymknąć. Wróciwszy
do opanowanej przez wroga Walencji, przyjaciele wspólnie opracowali
plan. Auditore użył bomb skonstruowanych przez Leonardo by wysadzać
statki przycumowane w dokach. Ezio i Machiavelli byli świadkami tego,
jak rozwścieczony Cesare brutalnie zamordował Micheletto. Przez
nierozwagę Niccolo, Borgia zauważył obecność skrytobójców i uciekł,
dotkliwie raniąc kompana Auditore.
W roku 1507, podczas oblężenia Viany, Ezio po siedmiu latach
pościgu w końcu dopadł syna byłego papieża. Odnalazł go na polu bitwy,
gdzie doszło między nimi do ostatecznego starcia. Asasyn zepchnął Cesare
z krawędzi muru, pozbywając się go raz na zawsze.
Assassin's Creed: Revelations
Kontynuacja wędrówki
W roku 1510 pięćdziesięciojednoletni Mistrz Asasynów wyruszył w kolejną
podróż, której celem było odkrycie oraz zabezpieczenie przed
Templariuszami wiedzy i tajemnic Altaira Ibn-La’Ahada, pozostawionych w
zamkniętej Bibliotece Masjafu.Do twierdzy dotarł w marcu 1511 roku. Został pojmany przez
Bizantyjczyków i miał zostać powieszony przez ich przywódcę, Leandrosa. W
ostatniej chwili Ezio udało się uciec i odnaleźć drzwi do
zabezpieczonej Biblioteki Altaira. Od pracujący przy nich rzemieślnika
dowiedział się o potrzebnych do otworzenia drzwi kluczach i dzienniku
Niccolo Polo będącym w posiadaniu Leandrosa. Auditore po pościgu dogonił
i zabił Templariusza, odzyskując dziennik. Książka zawierała wskazówki
dotyczące położenia kluczy, które znajdowały się w Konstantynopolu.
Poszukiwania kluczy
W maju 1511 roku Ezio dotarł do Konstantynopola i spotykał
tamtejszego Asasyna, Yusufa Tazima. Poprosił on Mistrza, by pomógł
Bractwu, oraz zaopatrzył go w broń skrytobójców z Istambułu — ostrze z
hakiem. Wkrótce Ezio udał się na poszukiwania pierwszego klucza.
Według instrukcji zawartych w dzienniku, pierwszy klucz znajdował
się w sklepie Sofii Sartor, pięknej Włoszki, którą Ezio spotkał
wcześniej na statku. Asasyn przeszukał podziemia i zdołał odnaleźć klucz
oraz mapę, która zawierała informacje o położeniu pozostałych czterech.
Sofia zgodziła się pomóc mu w jej rozszyfrowaniu.
Klucz okazał się być artefaktem zawierającym wspomnienia Altaira
Ibn-La’Ahada. Dzięki niemu Ezio stał się świadkiem ataku Templariuszy na
Masjaf i rozmowy Altaira z Al-Mualimem.
Auditore pomagał Yusufowi rozbudować Zakon Asasynów. Dzięki temu
nawiązał kontakt z księciem Sulejmanem, który wprowadził go w zawiłości
walki swego ojca i wuja o władzę nad Imperium Osmańskim. W międzyczasie
Sofia rozszyfrowała położenie drugiego klucza ukrytego w wieży Galata.
Ezio zdobył go i poznał kolejne ze wspomnień Altaira. Dotyczyło ono
spalenia ciała Al Mualima i buntu Abbasa, któremu udało się na krótki
czas zdobyć Fragment Edenu, lecz nie zdołał nad nim zapanować.
Z pomocą Sofii Ezio odszukał w okolicy Forum Bovis i odebrał
Templariuszom też trzeci klucz. Kolejne ze wspomnień Altaira dotyczyło
zdrady Abbasa, w wyniku której został zamordowany jego syn i żona Maria.
Mistrz musiał uciekać z Masjafu wraz z drugim synem, Darimem.
Zdobyte w międzyczasie informacje naprowadziły Ezio na trop
byłego cesarza bizantyjskiego, Manuela Paleologa, który spiskował z
Templariuszami by odzyskać władzę. W liście do Claudii Asasyn wspominał
zarówno o nim, jak i o Tariku Barleti, którego Sulejman rozkazał zabić,
podejrzewając go o zdradę. Dopiero po dokonaniu zabójstwa Ezio
dowiedział się, że Tarik był niewinny.
Dzięki wsparciu Sofii Auditore odnalazł czwarty klucz ukryty w
Wieży Panny. Zawarte w nim wspomnienie dotyczyło powrotu
osiemdziesięcioletniego Altaria do Masjafu, przejęcia przez niego władzy
i śmierci Abbasa.
Podróż do Kapadocji
Gdy do odnalezienia pozostał tylko jeden klucz, Ezio ustalił z
Sulejmanem, że powinien udać się do Kapadocji, by udaremnić spisek
Templariuszy i Paleologa. Zanim wyruszył, poprosił Yusufa o zapewnienie
opieki Sofii. Mimo problemów skrytobójca dotarł na miejsce w marcu roku
1512. Nawiązał współpracę z agentami Tarika i doprowadził do śmierci
Shahkulu, co pozwoliło mu dotrzeć do Manuela Paleologa. Ezio odebrał mu
klucz i zabił go. Kolejne wspomnienie Altaira dotyczyło jego rozstania z
Niccolo i Maffeo Polo, którym powierzył swój dziennik i klucze do Biblioteki Masjafu.
Z powrotem w Konstantynopolu
Jeszcze w Kapadocji okazało się, że prawdziwym spiskowcem w rodzinie
sułtana był wuj Sulejmana — Ahmed. Po powrocie do Konstantynopola Ezio
odkrył także, że jego ukochana Sofia została porwana, a Yusuf zabity.
Asasyn spotkał się ze zdrajcą, by wyrównać z nim rachunki. Ahmed zażądał
w kluczy do Biblioteki, na co Ezio przystał w obawie o życie Sofii.
Udało mu się ocalić ukochaną i po pościgu zabić zdrajcę. Dzięki temu
odzyskał cenne artefakty.
Koniec wędrówki
Wreszcie Ezio wraz z Sofią trafił do Masjafu
z kompletem kluczy potrzebnych do otworzenia zapieczętowanych drzwi.
Wykorzystując Orli Wzrok, dostał się do środka wypełnionej pustymi
półkami Biblioteki. Znalazł tam szczątki Altaira i ostatni zapis
wspomnień.
Wizja ukazała pożegnanie starego Mistrza z jego synem i ukrycie
Fragmentu Edenu we wnęce na końcu Biblioteki. Będąc świadomym
niebezpieczeństwa, jakie niósł ze sobą artefakt, Ezio zostawił go na
miejscu. Zrozumiał, że wszystko, co robił w życiu, służyło przekazaniu
wskazówek i wiedzy komuś o imieniu Desmond.
Auditore postanowił w końcu porzucić drogę Asasyna i spędzić
resztę swych dni z ukochaną Sofią Sartor. Doczekali się dwójki dzieci:
syna Marcello i córki Flavii. Ezio zmarł w rodzinnej Florencji, na
ławce, mając 65 lat.
Ciekawostki
Imię „Ezio” jest greckim słowem i oznacza „Orzeł”, podobnie, jak arabskie słowo Altaïr oznacza „ptak”;
w książce Assassin's Creed:Renesans Vieri trafił kamieniem w czoło Ezia, a nie w usta;
Ezio, w przeciwieństwie do swojego przodka Altaïra, nie musi
obcinać palca, by móc używać ukrytego ostrza, dzięki ulepszeniu, jakie
wprowadził Altaïr niedługo po zabiciu Al Mualima. Ulepszenie to opisał w Kodeksie, odszyfrowanym później przez Leonarda da Vinci. Zamiast obciętego palca wypalany jest tylko znak przynależności do Asasynów;
Ezio używa broni palnej takiego typu, który pojawił się w
Europie w późnych latach XV wieku lub na początku XVI w., prawdopodobnie
był to pierwszy jej egzemplarz. Większość mieszkańców w grze nie ma
pojęcia, czym jest ta broń. Najwcześniejsze bronie palne były
jednostrzałowe, a na ich przeładowanie trzeba było sporo czasu, więc
prawdopodobnie były bronią używaną w ostateczności. Leonardo da Vinci
skonstruował Ukryty Pistolet na podstawie Kodeksu Altaïra, który
konieczną wiedzę posiadł dzięki Fragmentowi Edenu;
twarz Ezio w Assassin’s Creed II łączy wygląd Desmonda (Francisco Randez) i Devona Bosticka z Lineage;
Ezio zdaje się być nieświadom swojego asasyńskiego
pochodzenia, ani tego, że jest potomkiem Altaïra, mimo, że uczy się o
tym w Monteriggioni. Nigdy nie pojął, dlaczego jest tak wyjątkowym
Asasynem;
w 1499 roku Ezio ma 40 lat (jest o 15 lat starszy od Altaira w
roku 1191), ma tyle samo lat, ile miał jego ojciec, gdy zginął w 1476;
twarz Ezio się nie starzeje, poza tym, że później w grze ma zarost. Jednak jego głos staje się głębszy i bardziej dojrzały;
ukryte ostrze Ezio przetrwało 500 lat (od 1499 do 2012), pod koniec gry Desmond używa takiego samego ostrza;
Ezio dorobił się blizny na ustach podczas misji „Tacy są chłopcy”, kiedy Vieri de Pazzi trafia go w twarz kamieniem;
po każdym zabójstwie Templariusza Ezio wypowiada słowa „Requiescat in Pace". (Spoczywaj w pokoju.);
w Assassin's Creed: Discovery zaznaczono, że Ezio jest ateistą;
Flavia - córka Eziazostało
potwierdzone przez Darbiego McDevitta, że Altaïr i Ezio nie są ze sobą
spokrewnieni, ponieważ pochodzą z dwóch różnych stron rodziny Desmonda;
jest wspomniany przez Achillesa w Assassins Creed III;
kostium Ezia z Assassins Creed Revelations pojawia sie w grze Final Fantasy XIII-2;
szaty Ezia z Assassins Creed Brotherhood można nabyć w Assassin's Creed III za pomocą UPlay.
Przyjaciele: Leonardo di ser Piero da Vinci (1452-1519) - jedna z autentycznych postaci występujących w serii Assassin's Creed. Leonardo to najlepszy przyjaciel Ezia. Jest on artystą wszechstronnie uzdolnionym - maluje, majsterkuje. Zasłynął w historii ludzkości przede wszystkim z obrazu Mona Lisa
i projektów wielu wynalazków, z których część została wykorzystana w
przyszłości zarówno w użyciu, jak i w programach na Discovery Channel.
Leonardo tworzył różne przyrządy korzystając ze wskazówek z Kodeksu Asasynów spisanego przez Altaïra,
które on sam tłumaczył dla Ezia. Efektami jego prac w grze jest ukryte
ostrze, zatrute ostrze, pistolet, machina latająca i spadochron. Leo
nauczył Ezio także jak może zabijać z ukrycia (np. gdy jest w sianie, z
wysokości).
W Assassin's Creed: Brotherhood Leonardo zostaje zmuszony przez Cesare Borgię do stworzenia machin wojennych takich jak machiny latające czy czołgi, które później Ezio wynajduje i likwiduje.
Ciekawostki
Leonardo w ogóle się nie starzeje wizualnie przez 23 lata w grze. Jedyną różnicą jest wydłużający się zarost;
jego charakter w ogóle nie pasuje do powszechnych wyobrażeń o nim - w grze jest komediantem.
Catrina Sforza: Caterina Sforza (1463-1509) - była córką księcia Mediolanu, Galeazzo Marii Sforzy.
Dorastała na dworze w Mediolanie, otrzymała wykształcenie klasyczne, a
jej ojciec uczył ją sztuki wojennej. Na dworze Caterina zajmowała się
też alchemią i polowaniem.
Caterina została hrabiną poprzez małżeństwo, ale była znana na
długo zanim zjawiła się w Forli. W grze przedstawiona jest jako silna,
gwałtowana kobieta, wyrażająca się bezpośredni sposób, lecz także jako
dobra, troskliwa matka. Jej haniebne postępowanie zostało przedstawione
podczas Bitwy o Forlì.
Biografia
W 1473r. gdy miała 10 lat, Caterina zaręczyła się z Girolamo Riario,
bratankiem papieża. Małżeństwo zostało skonsumowane, gdy miała 14 lat.
Po przybyciu do Rzymu okrzyknięto ją najbardziej towarzyską szlachcianką
na dworze, a jej męża uważano za jednego z najbezwględniejszych
dworaków. Po przedwczesnej śmierci bratanka papieża, Girolamo zyskał
jeszcze większą władzę, otrzymując tytuł pana na Imoli i Forli. Po
śmierci papieża Rzym został złupiony i zniszczono rezydencję Cateriny.
Mimo, że była w 7 miesiącu ciąży, pojechała konno do Castel Sant'Angelo i
broniła Watykanu, dowodząc żołnierzami i prowadząc ogień z dział.
Caterina Sforza z ACII.
W 1484r. przeniosła się do rodziny w Forli. Bracia Orsi opłaceni
przez kogoś żywiącego urazę do jej męża, zabili Girolamo w 1488r. Dzięki
temu Caterina została samodzielną panią Forli i Imoli. Nie marnowała
czasu, zdobyła przychylność okolicznych władców, zmieniła system
podatkowy i osobiście wyszkoliła milicję. Choć opowiadała się za
pokojem, bezwględnie mściła się, gdy krzywdzono jej bliskich - często
zabijała żony i dzieci przeciwników. Gdy Forli zostało zaatakowane przez
Cesare Borgię, syna papieża, wysłała papieżowi list natarty wrzodami
dżumy.
Gdy uderzenia armii papieskiej zagroziły jej obronie, wymknęła
się z garstką żołnierzy w Wigilię 1499r. i podążyła do Monteriggioni,
szukając zbrojnego wsparcia ze strony Ezio Auditore. W końcu Forli i
Caterina ulegli Cesare Borgii w roku 1499. Caterina została pojmana i
wysłana do Rodrigo Borgi do Rzymu, który ten podobno więził ją latami i wielokrotnie gwałcił. Gdy opuszczała Watykan, była umęczoną, siwowłosą kobietą.
Znajomość Ezia i Cateriny
Ezio spotyka ją i ratuje w pobliżu Forli pod koniec sekwencji 6,
podczas podróży do Wenecji, odwożąc ją na stały ląd z niewielkiej
wysepki, na której utknęła z niewiadomego powodu. Caterina, by go
wynagrodzić, wydaje polecenia strażnikom, by Ezio mógł korzystać ze
statku, kiedy zechce. Później mówi Ezio, że jeśli kiedyś będzie jeszcze
jej potrzebował, pomoże mu z przyjemnością.
Po odpłynięciu z Forli, Ezio mówi, że Caterina jest jego następnym wyzwaniem, po czym otrzymuje reprymendę od Leonardo da Vinci,
który twierdzi, że to nie jest dobry pomysł. Da Vinci opisuje ją, że
jest tak potężna i niebezpieczna, jak jest młoda i piękna. Ezio
odpowiada, że właśnie dlatego jest w jego typie.
Caterina i Ezio spotykają się ponownie podczas bitwy o Forli.
Towarzyszy im Niccolo Machiavelli. Caterina opowiada Ezio o swoim
zmarłym mężu, Girolamo Riario, zabitym przez braci Orsi za to, że był
templariuszem, i z kilku innych powodów, w tym, że „był nudny w łóżku”,
„leniwym ojcem”, a także „wrzodem na tyłku”. Kiedy Ezio chciał zostawić
Fragment Edenu pod opieką Cateriny, bracia Orsi zaatakowali Forli, by
zabrać zarówno pewną mapę, jak i Jabłko. Ezio podczas walk chronił
Caterinę. Kiedy Orsi przegrali, porwali jej dwójkę dzieci. Okupem miał
być Fragment Edenu. Kiedy Caterina usłyszała, że jeśli nie odda Jabłka,
zabiją jej dzieci, podniosła swoją spódnicę pokazując swoje narządy i
krzyknęła, że może zrobić sobie więcej dzieci. Nie pozwoliła poczuć
braciom Orsi, że wygrywają, ale później była dość zdesperowana, gdy
prosiła Ezio o ratunek dla swoich pociech. Ezio uratował jej dzieci i
zabił braci Orsi.
Ciekawostki
Caterina zmarła 28 maja w 1509 r. w wieku 46 lat na zapalenie płuc, po trzyletnim wygnaniu do Florencji;
w książce scena, w której Caterina spotyka Ezio po raz
pierwszy, jest nieco inna niż w grze. Caterina spacerując po porcie
kłóciła się ze swoim mężem Girolamo. Kiedy miał jej dość, kazał jej
wejść do gondoli. Kiedy zajęła miejsce, Girolamo mocno odepchnął dziób
łodzi i odszedł. Kiedy gondola zaczęła oddalać się od lądu, zaczęła
krzyczeć do Ezio, by jej pomógł;
"list natarty wrzodami dżumy" - w tamtych czasach, dżuma
była bardzo ciężką chorobą zakaźną przenoszoną ze szczurów na człowieka
przez pchły, objawiającą się m.in. wysoką gorączką, obrzękiem węzłów
chłonnych czy zapaleniem płuc.
Nicolo Machiawelli: Niccolò di Bernardo dei Machiavelli (1469-1527) - był on włoskim
filozofem, pisarzem i twórcą nauk politycznych. Był także dyplomatą,
filozofem politycznym, muzykiem. Pisał sztuki teatralne, a co
najważniejsze był cywilnym sługą Republiki Florencji.
Najbardziej znanym jego dziełem była książka pt."Książę", która była
krótkim poradnikiem, jak zdobyć władzę. Przedstawił sztukę kłamstwa i
manipulacji, którą potem nazwano "ideą Machiavellego".
W wieku lat 19, Niccolò wraz z grupą innych asasynów (Antonio , Paola , Teodora , Mario , La Volpe , Bartolomeo ) zebrał się w Wenecji, by odebrać Hiszpanowi Rajskie Jabłko. Na miejscu zastali Ezio Auditore da Firenze walczącego z przyszłym papieżem. Gdy Asasyni stanęli do walki, Niccolò obserwował ich z niewielkiej odległości.
Gdy Mistrz Zakonu Templariuszy Rodrigo Borgia uciekł z pola walki, on i reszta jego grupy włączyli Ezia do zakonu.
Wkrótce po ceremonii Ezio spotyka Machiavellego w Forli, gdzie Caterina Sforza
miała ukryć i chronić Jabłko przed Templariuszami. Niespodziewanie,
jednak cała trójka dowiaduje się, że miasteczko jest oblegane przez
braci Orsi. Po bitwie Fragment Edenu wpada jednak w ręce Girolamo
Savanaroli.
W 1497 roku Niccolo spotyka się z Ezio i mówi mu, że za pomocą Jabłka
Girolamo rządzi Florencją. Ezio doszedł do wniosku, że gdy zabije
dziewięciu podżegaczy to wzbudzi wściekłość tłumu. Wtedy Paola, La Volpe
i Niccolo będą mogli namówić tłum do buntu. Gdy wszyscy lejtanci
zostali zabici, wściekły tłum zbiera się pod rezydencją Savonaroli -
Palazzo Pitti. Gdy Girolamo wychodzi z Fragmentem Edenu, by uciszyć
tłum, Ezio wytrąca mu je z ręki.
W 1499 roku Niccolo, Paola, Mario, Teodora, Antonio, La Volpe, Bartolomeo i Ezio spotykają się w Monteriggioni,
by ustalić miejsce położenia krypty. Dochodzą do wniosku, że krypta
znajduję się pod Bazyliką Św.Piotra. Niccolo i inni mają wywołać
zamieszanie w Rzymie, by Ezio mógł po cichu dostać się do Bazyliki.
Następnego dnia w Monteriggioni Ezio opowiedział wszystkim co zobaczył w
krypcie. Gdy Niccolo dowiedział się, że Asasyn oszczędził Rodrigo,
wściekły ruszył do Rzymu przez co ominęło go oblężenie Monteriggioni.
Niccolo przekierował Ezia do Rzymu. Po śmierci Mario to on stał się Il
Mentore. W 1503 La Volpe zebrał wiele dowodów, by sądzić, że Niccolo
jest zdrajcą, lecz Ezio znalazł prawdziwego zdrajcę i ochronił Niccolo.
W ciągu kolejnych trzech lat Niccolo uświadomił sobie, że Ezio byłby
lepszym mistrzem. Podczas ceremonii przyłączenia Claudii Auditore da Firenze mianuje Ezia
mistrzem zakonu. Wtedy też oznajmia, że zawsze stał po jego stronie, a
nowy Mentor mianował go swoim "najbardziej zaufanym doradcą".
Między 1503 a 1506 rokiem Niccolo wrócił do Florencji, gdzie
przewodził florenckiej milicji. Dziwne to było, gdyż przy wielu okazjach
wspominał, że nie ufa najemnikom, a tu nagle im dowodzi. W 1512 stracił
swoją pozycję, a w 1513 został oskarżony o spisek i aresztowany. Mimo
tortur nie przyznał się do udziału w żadnym spisku. Został zwolniony i
wysłany do swojej samotni w Sant'Andrea w Percussinie.
Pod koniec swojego życia napisał wcześniej wspomnianą książkę "Il
Principe" ("Książę"). Napisał także "Dyskursy Livy". Te teorie (pisane w
najważniejszym okresie jego życia) odzwierciedlały jego poglądy
polityczne. Obie książki trafiły na Indeks Ksiąg Zakazanych, ponieważ były przyczyną wielu reform. Obie książki ukazują, iż preferuje on rządy republikańskie.
Machiavelli zmarł 21 czerwca 1527 roku w wieku 58 lat. Jego ciało spoczęło w Bazylice Świętego Krzyża we Florencji.
Bartolomeo d'Alviano
Bartolomeo d'Alviano
(1455-1515) - Alviano w środkowych Włoszech, wyrósł on na sprytnego i
zaradnego żołnierza. Po wielu latach spędzonych w Wenecji, podczas
której wspierał Ezio Auditore w jego wysiłkach skierowanych przeciwko Silvio Barbarigo i Dante Moro
w Arsenale, Bartomoleo przystał do rodu Orsini w 1496 r., żeby walczyć
przeciwko papieżowi i Cesare, którzy pragneli przejąć włości Orsinich.
Zanim padł z ręki Cesare, najstarszy syn papieża, Juan Borgia książe
Gandii, prowadził przeciwko niemu nieudaną kampanię. Podczas oblężenia
Bracciano, Bartolomeo wysłał za mury osła z tablicą przywieszoną do
szyi, która głosiła: "Puść mnie wolno, jestem ambasadorem księcia
gandii". List przywiązany do ogona zawierał całkiem pokaźny zbiór innych
obelg.
Po zwycięstwie odniesionym pod Bracciano, Bartolomeo przeniósł się do
Rzymu i ponownie ożenił. Tak jest, ponownie, ponieważ Pantasilea
Baglioni nie była jego pierwszą żoną. Dość rzec, że wcześniej był
związany z Bartolomeą Orsini, która zmarła podczas ataku wojsk Borgiów w
roku 1497. Zaraz po ślubie, Bartolomeo został wciągnięty w kolejną
bitkę, tym razem toczoną z francuskimi najemnikami stojącymi na żołdzie
Cesare, którym przewodził de Valois. Jak z powyższego wynika - żony
przychodzą i odchodzą, a dobra wojna trwa wiecznie.
Pod koniec 1503 roku, Bartolomeo opuścił Rzym po zaciągnięciu się
na służbę króla Hiszpanii, Ferdynanda II. Miał pomóc armii hiszpańskiej
pokonać Francuzów i zająć Królestwo Neapolu. W następnym roku pokonał
Maksymiliana I, Świętego Cesarza Rzymu, zajmując Triest i Gorycję.
Wenecja zachwycona zwycięstwem mianowała go generalnym gubernatorem.
Życie Bartolomeo było usłane różami, aż do katastroficznej bitwy
pod Agnadello w 1509r., kiedy to nie wykonał rozkazu unikania walki i
bezpośrednio uderzył na armię francuską. Bitwa zakończyła się klęską,
Bartolomeo został pojmany i zraniony przez Francuzów, a Wenecja straciła
Lombardię, prowincję, którą "zdobyto ośmiusetletnim wysiłkiem".
Rozwścieczona Wenecja odmówiła Bartolomeo pomocy, choć ten twierdził, że
francuski dowódca ukradł "bezcenny watykański artefakt", który
Bartolomeo próbował odzyskać.
Bartolomeo przebywał we francuskim więzieniu do 1513r. Ale, jak
wszyscy doskonale wiedzą, Francuzi to bardzo litościwy naród.
Wypuszczono go z więzienia, żeby walczył dla Francji. W 1515 roku udało
mu się pokonać Szwajcarów, mając pod swymi rozkazami zaledwie 300 ludzi.
W tym samym roku, gdy odzyskał stanowisko generała armii weneckiej,
zginął podczas oblężenia Brescii. Wenecja powitała jego ciało z wielką
pompą. Został pochowany w kościele Santo Stefano.
La Volpe(Lis) - jest to wielki mistrz złodziei i należy do bractwa asasynów.
Wydaje się bardzo tajemniczy, w bazie danych znajduje się o nim
niewiele informacji. Podobno okradł powóz papieża, nie zauważony przez
jego strażników ani przez papieża, który siedział w środku. Pewnej nocy w
1467 roku widziano go jednocześnie na dachach trzech budynków: Palazzo
della Signoria, Palazzo Medici i Santa Croce. Według plotek jest
nieśmiertelny i widzi przez ściany budynków.
Ezio po raz pierwszy spotyka go we Florencji, kiedy poszukuje sposobu, jak dostać się do Francesco de’ Pazzi. Ezio
zostaje okradziony przez złodzieja, którego musi ścigać. Goni go aż do
portu gdzie spotyka La Volpe. Ten przedstawia mu się, skądś zna też imię
Ezio. Mówi, że to „biznes” wiedzieć o wszystkim, co się dzieje we
Florencji. Opowiada asasynowi o planowanym spotkaniu konspiratorów, na
którym ma być Francesco de’ Pazzi i prowadzi go do Santa Maria Novella.
Lis mówi mu także o podziemiach pod miastem i pokazuje Ezio wejście do
nich.
Odzyskanie Rajskiego Jabłka
Gdy Ezio walczy w Wenecji z wielkim mistrzem templariuszy, pojawia się tam wraz z innymi asasynami, by pomóc mu w walce. La Volpe uczestniczy też w dołączeniu Ezio do bractwa.
Florencja pod panowaniem Girolamo Savonaroli
Gdy w 1498 roku Ezio Auditore da Firenze wrócił do Florencji, by odebrać Rajskie JabłkoSavonaroli, La Volpe pomógł mu we wznieceniu buntu w mieście.
Infiltracja Watykanu
Gdy Ezio Auditore da Firenze infiltrował Watykan, La Volpe i inni asasyni "robili szum" w mieście, by odciągnąć uwagę strażników od tego co dzieje się w Watykanie.
Wkrótce po zinfiltrowaniu Watykanu, La Volpe przeniósł się do Rzymu,
wiedząc, że Jabłko wpadło w ręce rodziny Borgiów. Przestał wtedy ufać Machiavellemu, gdyż opuścił Villę Auditore tuż przed atakiem.
Ezio nadal cieszył się jego zaufaniem i tylko z tego powodu La Volpe
pomagał Asasynom. Później razem z włoskim Asasynem śledzili
Machiavellego. Dowiedzieli się, że ten ma kontakty ze strażnikami
Borgiów. Jakiś czas później, Lis stracił silne pozycje szpiegowskie w
Rzymie, a przed tym powiedział o nich Machiavellemu. Złodziej oznajmił
Ezio, żeby ten zrobił z Niccolo Machiavellim to co trzeba, albo on to
zrobi. Do ukarania za zdradę nie doszło, gdyż oszustem okazał się jeden
ze złodziei. Pomagał asasynom aż do odzyskania Jabłka i wygnania Cesare Borgii do Hiszpanii w grudniu 1503 roku. Wrogowie:
Francesco Salviati Riario (1443-1479) - był arcybiskupem Pizy, członkiem zakonu templariuszy i jednym z konspiratorów Pazzich.
Francesco był przekonany, że zostanie arcybiskupem Florencji, w czym przeszkodził mu Lorenzo de' Medici.
Po tym Francesco przysiągł zemstę na rodzinie Medyceuszy. Przyjęli go
templariusze, gdyż widzieli w nim użytecznego sojusznika.
Francesco został wynajęty przez rodzinę Pazzich do pomocy w zamachu stanu. To Francesco wprowadził żołnierzy do Florencji, co doprowadziło do bitwy, w której zginął Francesco de' Pazzi.
Po nieudanym zamachu stanu, Francesco i inni konspiratorzy uciekli do Toskanii, by ukryć się przed Ezio Auditore da Firenze, asasynem, który uratował Lorenzo de' Mediciego podczas Wielkiej Sumy.
Dodany przez Draxsis666
Dodany przez Mengallo3453
Edytuj
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz